In het humanisme staat de mens centraal. Zelf denken, samen leven; zo luidt de leus van het Humanistische Verbond.
Uitgaande van menselijke vermogens oriënteren humanisten zich doorgaans via redelijkheid op de wereld en via een sterk sociaal engagement op het leven. Dit roept de vraag op of er binnen deze seculiere levensbeschouwing wel ruimte bestaat voor een spirituele levenshouding. Vaak wordt humanisme gelijkgesteld met atheïsme. Tegelijk blijven mensen zich verwonderen over het bestaan. Ook kennen velen ervaringen van diepe verbondenheid en eenheid.
Hoe wordt daar over gesproken? Welke taal heeft men daarvoor of zoekt men daarvoor? In deze filosofische lezing verkennen we wat we onder humanistische spiritualiteit kunnen verstaan en hoe het vorm kan krijgen als een levenshouding.
Martijn Rozing (1971) is werkzaam als geestelijk verzorger en zorgethicus in een ziekenhuis. Hij studeerde aan de Universiteit voor Humanistiek en studeert aan het Remonstrants Seminarium. Naast zijn werk in het ziekenhuis verzorgt hij lezingen en cursussen over zingeving, praktische filosofie en spiritualiteit als levenskunst. Zijn aandacht gaat uit naar de vraag hoe we als mensen midden in onze complexe en veeleisende wereld een innerlijk/spiritueel leven kunnen cultiveren.
